Verslag A1: “Heb je al eens naar de stand gekeken?!”
Het is niet omdat ik laatst noodgedwongen (omdat een aangewezen scheidsrechter het vertikte om op te komen dagen) voor de eerste keer in mijn leven een wedstrijd van de E moest fluiten, dat ik opeens andere inzichten heb gekregen over fluiten en scheidsrechters. Ik heb altijd al gezegd dat fluiten een vak apart is en dat je naar mijn bescheiden mening dat moet overlaten aan mensen die daar aanleg voor hebben, plezier in hebben en het vaker doen dan één of twee keer in het jaar.
Maar daarom ga je het wel meer waarderen als je een scheidsrechter treft, die gewoon duidelijk, met natuurlijk overwicht, onpartijdig, zijn eigen ding blijft doen zonder zich te laten beïnvloeden door wat er langs de kant en in het veld wordt gezegd, ingrijpt wanneer dat nodig is zonder teveel zijn eigen stempel op de wedstrijd te drukken en met humor en een vaderlijk woordje een wedstrijd kan leiden zonder dat de wedstrijd of de spelers er onder lijden.
De spelers (en de coach) van Ons Eibernest hadden in de voorgaande (onze thuis)wedstrijd al laten horen dat ze best verbaal tegen elkaar en de scheids konden zijn. In de (uit)wedstrijd bleken ze al niet veel anders te doen, omdat de wedstrijd weer niet zo ging als dat zij gehoopt hadden.
Maar juist dan is het wel zo prettig om een scheidsrechter te hebben die over bovenstaande kwaliteiten beschikt. En ook nog in de laatste minuut met “Amsterdamse” humor een speler even erop wijst dat hij zich niet zo druk moet maken omdat de stand dusdanig onoverbrugbaar is dat de zege niet meer richting Ons Eibernest op zal komen.
En ik vind dat wanneer een scheids gewoon goed zijn werk heeft gedaan dat we dat ook kenbaar mogen maken. Daarom een dikke duim ? omhoog voor deze scheids.
