Verslag A1: “Nieuwe wedstrijd begint als vorige is afgelopen…”
Kinderen en ouders vragen me wel eens: waarom moeten we nu minimaal een uur voor de wedstrijd verzamelen? Kan dat niet korter? Bij de F en E ben ik geneigd om vanwege de korte spanningsboog van deze kinderen er een half uurtje van te maken, maar vanaf de D vind ik dus dat het eigenlijk niet korter dan een uur kan.
Wellicht zullen een aantal van jullie mij voor idioot verklaren, maar in mijn ogen begint de wedstrijd al op moment dat je uit je bed stapt en je wedstrijdkleding aantrekt. Mentaal hou je je al bezig met de wedstrijd. Je verheugt je op de wedstrijd en je bouwt een bepaalde spanning op. Rustig ontbijten, goed eten, geen stress, op tijd naar het korfbalveld, even lekker babbelen met je medespelers, helpen met de palen opzetten, balletje schieten, wennen aan het veld, de weersomstandigheden en de ambiance. Dan komt de inspirerende voorbespreking met de coach en de echte warming-up met eerst wat warmlopen en daarna even het balgevoel alvast krijgen. Dit alles om het teamgevoel te krijgen. En naarmate de wedstrijd dichterbij komt voel je in jezelf dat de spanning voor de wedstrijd oploopt. Gezonde spanning die je zo hard nodig hebt om goed te presteren en het beste uit jezelf te halen.
Eerlijk gezegd vind ik dat de wedstrijd al begint op moment dat de vorige wedstrijd net is afgelopen. Dat klinkt misschien nog gekker dan hetgeen hiervoor, maar laat me dit uitleggen. Natuurlijk is korfballen niet het allerbelangrijkste in je leven. Dat zou ook niet goed zijn. Maar de wijze waarop je de vorige wedstrijd hebt afgesloten, tot en met alles wat er tussen de vorige wedstrijd en de nieuwe wedstrijd is gebeurt neem je mee in de nieuwe wedstrijd. Dat kan zijn het vervelende gevoel vanwege het verliezen van de wedstrijd, het prettige gevoel dat je krijgt als je in de dinsdagavondtraining juist dat geoefend hebt wat er in de wedstrijd verkeerd ging en zelfvertrouwen krijgt om het in de toekomst beter te gaan doen… maar ook alle andere dingen die op school of thuis gebeuren. Ben je moe omdat je zo’n drukke week hebt gehad, ben je verliefd en daardoor in de wolken, heb je moeten stressen om op tijd te komen omdat je bent wezen stappen en je hebt verslapen, kom je net op de wedstrijdochtend tot de ontdekking dat je een tien hebt gekregen voor dat moeilijke wiskundeproefwerk… het zijn allemaal invloeden die ervoor zorgen dat je met een positief of negatief gevoel aan de wedstrijd begint. En ik weet niet hoe jullie in elkaar zitten, maar meestal presteer ik het beste wanneer ik me het prettigste voel.
Zover een hele lange inleiding voor het verslag van een wedstrijd waar ik – denk ik – kort over kan zijn. Het begin van de wedstrijd was voor ons twee – tussen een overtal aan Top-toeschouwers – nog hoopvol: lekker in het zonnetje, na vijf minuten voor met 1-3 tegen een tegenstander die koppen kleiner was, qua uiterlijk zo tegen onze B1 hadden kunnen spelen en in het begin helemaal niet zo’n goede indruk op ons maakte. Maar vervolgens ging de turbo aan bij Top en lukte er niks meer bij ons. De koppies gingen één voor één hangen, tot zelfs de elfde van het team het opgaf, waarna het vervolgens bij rust 14-5 stond. En ondanks dat vlak na rust nog een poging werd gedaan om terug te komen werd de eindstand 24-11. Top was veel sterker – niet zo verwonderlijk met allemaal kinderen die net uit de B kwamen, maar daar wel hoofdklasse hebben gespeeld – en onze mind-setting stond verkeerd.
Geschreven door: Kees van den Berg
