Verslag A1: “Vooral positieve meenemen naar volgende wedstrijd!”

Onze kanjers van de A1 moesten zaterdag 29 september tegen de A1 van Phoenix. Hoewel standen en voorgaande wedstrijden ook niet altijd alles zeggen, maar op voorhand zei mijn gevoel dat Phoenix tot de “mindere” goden in deze poule gerekend moeten worden. Maar ook al heb je een bepaald gevoel bij een tegenstander, dan nog altijd moet “het klusje” maar geklaard worden. Het zal niet de eerste keer zijn dat teams onderuit zijn gegaan omdat ze hun tegenstander te laag hadden ingeschat.

Phoenix begon eigenlijk helemaal niet zo verkeerd aan de wedstrijd en kwam in de beginfase telkens met een punt voor. Je zag dat met name één vak van ons een beetje een afwachtende houding had. “Breien” hoort bij het spelletje wat de coach graag wil spelen, maar soms moet je ook gewoon het lef hebben om te schieten. De houding van “jij wilt mij niet verdedigen! Nou dan schiet ik gewoon!” … en verbazing alom, dan kan hij er ook zomaar invliegen. Maar als je alleen blijft breien… dan loop je kans dat de sjaal zo lang wordt dat je er zelf over struikelt.

Maar wat ik wel heel knap vond was dat er gevochten bleef worden voor elke bal. Acties waar hele duikelpartijen en slidings aan te pas kwamen om de bal te veroveren, vol inzet, waarbij het ook lukte om de bal te veroveren… ja dat kan het publiek altijd wel zeer waarderen en dan zie je gewoon dat dit zijn uitwerking heeft op het hele team. Dan krijgt iedereen op dat moment zichtbaar een extra adrenalinestoot en zoiets van “yes! we can do this”-mentaliteit over zich.

En eerlijk gezegd werden onze kanjers ook wel een beetje geholpen door Phoenix. Onze kanjers kregen in de eerste helft best veel strafworpen mee, maar wel allemaal omdat Phoenix allemaal van die onnodige fouten maakte. “Natuurlijk” was er daarover veel commentaar bij de toeschouwers van de tegenpartij, maar eerlijk gezegd kon de scheidsrechter in mijn ogen vaak ook niks anders dan de strafworp toekennen. Dan blijft het nog altijd een kunst om deze strafworpen te benutten overigens… maar dat lukte prima (Tim en Bram hadden vandaag iets om gebroederlijk uit te vechten) en daardoor stond het bij rust 8-4 voor onze kanjers.

Na rust bouwden onze kanjers de voorsprong verder uit tot Peter volgens mij het idee had dat de wedstrijd gespeeld was en hij de reserves in kon gaan zetten om hun de broodnodige speelminuten te gunnen. Hij deed het slot op de deur door het ene vak in tact te houden en in het andere vak de reserves in te brengen. En in dit geval zag je dat dit laatste vak een beetje “zoekende” werd.

Phoenix kreeg in de tweede helft overigens ook best een aantal strafworpen mee (daar hoorde je de toeschouwers dan niet over klagen) en begon richting het einde weer wat terug te komen, maar ze kon uiteindelijk niet voorkomen dat met 12-8 de winst richting Haarlem ging.

De conclusie mijn inziens is dat het geen hoogstaande wedstrijd was. Het lijkt wel alsof onze kanjers vaak beter presteren tegen een hoger ingeschatte tegenstander. Maar dit soort wedstrijden moet je ook spelen.  En altijd prettig om deze winnend af te sluiten. Maar wat ik met name positief vond om te zien was de inzet.

Het spelletje wat de coach wil spelen is niet het makkelijkste spelletje en dus zal je onvolkomenheden blijven houden. Maar je moet dat zien als een leerproces, iets waar je aan kan werken en wat alleen maar beter kan worden. En het is vooral zaak om het positieve uit deze wedstrijd weer mee te nemen naar de volgende wedstrijd!

 

Geschreven door: Kees van den Berg