Verslag E2: “Hele wedstrijd genieten!”
13 oktober 2018… 9 uur in de ochtend… Haarlem is bezig wakker te worden… met al een warm, laagstaand, en daardoor soms ietwat vervelend zonnetje… de herfst laat zich van zijn mooiste kant zien met prachtige kleurschakeringen groen, geel, rood en bruin.. bladeren op de grond… klam van het zweet van het fietsen naar Oosterkwartier, terwijl we helemaal niet hard hadden gefietst… het gras van Oosterkwartier prachtig groen… ondanks het vroege uur (en dankzij afgezegde schaatstrainingen ;-)) alle kampioenen en coaches accounted for… een gemoedelijk sfeertje… totaal geen druk meer i.v.m. met het al behaald hebben van het kampioenschap…
Allemaal prachtige omstandigheden om gewoon even lekker een potje te korfballen. En dat werd het dan ook: een prachtig potje korfbal!
En voor een prachtig potje heb je ook een goede tegenstander nodig. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Oosterkwartier ten opzichte van de vorige wedstrijd in mijn ogen gegroeid is. Ik had alle vertrouwen in de wedstrijd winnend af te sluiten, maar mede door de weerstand van Oosterkwartier werd het (in tegenstelling tot wat de uitslag doet vermoeden: 0-8) écht een wedstrijd.
Ik heb wonderbaarlijk mooie acties van onze kampioenen gezien. En dan denkt u natuurlijk gelijk aan spectaculaire loopacties, supersnel overspelen of schoten op de korf vanuit onmogelijke hoeken of afstanden. Maar niks is minder waar… – toegegeven, allemaal leuk om te zien, en ook tijdens deze wedstrijd gezien, maar – ik heb vooral staan genieten van de misschien in uw ogen minder spectaculaire dingen – maar voor een trainer/coach oh zo belangrijk – zoals voor gaan verdedigen bij een tegenstander die in de aangeef komt en daardoor de aangeef verijdelen. Of je tegenstander niet blijven volgen als ze achter degene met de bal snijden. Maar dan zo slim zijn dat je gewoon een korter bochtje loopt en op tijd weer je tegenstander opzoekt. Laat de tegenstander maar lekker moe worden, in de vierde kwart komt hij zichzelf wel tegen…
Natuurlijk moeten we het ze de eerste keer nog wel even vanaf de kant aangeven, maar gewoon fantastisch om dan te zien dat ze het de keer daarna uit zichzelf uitvoeren. Ik heb grote bewondering voor hoe deze kinderen, die misschien – ogenschijnlijk – minder talent hebben omdat ze in het “tweede” spelen, zich de afgelopen jaren ontwikkeld hebben. Ik wist toen al dat dit de laatste wedstrijd in deze samenstelling zou zijn, maar toch mooi dat we het op deze prachtige manier – en niet alleen vanwege het kampioenschap – hebben kunnen afsluiten.
Ik heb gewoon de hele wedstrijd staan genieten!
Echt… daar is geen woord van gelogen. Ik heb gewoon de hele wedstrijd staan genieten.
Geschreven door: Kees van den Berg
