Het korfbalgevoel van… Irma Beerepoot

Jullie verslaggever gaat kriskras door het ledenbestand van onze mooie vereniging op zoek naar het korfbalgevoel. Dit keer was Irma, tegenwoordig KombiFit-er en de moeder van Malou en Suze, aan de beurt.

Wat is je eerste korfbalherinnering?
Ik herinner mijn eerste schoolkorfbaltoernooi; ik was toen 7. We moesten tegen een school uit Krommenie en daar stond een reusachtige jongen in het veld. We hoorden dat deze jonge hormonen moest slikken om verder groeien tegen te gaan. Maar ondertussen moesten we wel tegen hem spelen!

Hoe ziet jou korfbalcarrière eruit?
Ik heb lange tijd gekorfbald bij Hoger Op, dat nu Furore heet, en heb daar lange tijd in het eerste gespeeld. Bijzonder was dat de wedstrijden tegen HKC Haarlem altijd in een ruzieachtige sfeer plaats vonden. Ik heb Hans van den Hoek vaak als tegenstander gehad. Later ben ik gestopt met korfbal en heb een aantal jaren getennist. Ik dacht, toen ik naar Haarlem verhuisde: “Ik ga nooit bij dat vervelende HKC Haarlem spelen”, maar doordat Suze en later Malou bij HKC lid werden, ben ik toch bij HKC Haarlem terecht gekomen. Ik heb een tijdje geleden ook met de recreanten meegedaan, maar doe nu mee met de KombiFit.

Welke gedachte komt bij jou op als ik “korfbal” zeg?
In eerste instantie denk ik aan “gemoedelijkheid”. Daarna ook aan “een soort dorp” en “vriendelijkheid”.

Wat is jouw mooiste korfbalmoment tot nu toe?
Dat ik bij Hoger Op rechtstreeks vanuit de A1 doorstroomde naar het eerste van de senioren.

Welke korfbaldroom heb jij nog?
Dat er een Haarlemse korfbalvereniging komt die zo hoog speelt dat we de Haarlemse talenten vast kunnen houden en niet kwijtraken aan verenigingen elders.

Irma bedankt voor het interview!

Geschreven door Ron Konijn