Het korfbalgevoel van… Leyandra
Op een dinsdagmiddag interviewde ik Leyandra Dijkstra die op dit moment trainingslid is bij HKC Haarlem. Ze heeft een echt korfbalgezin: Steven Dijkstra (nu trainingslid) is haar man en haar dochters Yfke en Bregje zijn ook regelmatig op het veld van HKC Haarlem.
Leyandra is op haar zesde begonnen met korfbal bij ckv. ROG – Rondom d’Olle Grieze in Groningen en was al vroeg heel fanatiek samen met haar tweelingzus. Op zaterdagen dat ze niet hoefden te spelen liepen de twee meiden toch de hele dag in wedstrijdkleding rond en waren ze voortdurend baloefeningen aan het doen. Bij ROG heeft Leyandra lange tijd in het eerste gespeeld. Ook kwam ze daar haar latere man Steven tegen. Toen Steven voor zijn werk in Haarlem ging wonen hebben ze twee jaar in de weekenden heen en weer gependeld. Op zaterdag was Steven in Groningen om Leyandra bij ROG aan te moedigen en op zondag was Leyandra In Haarlem om Steven aan te moedigen. Echte korfballiefde dus. Na die twee jaar is Leyandra naar Haarlem verhuisd, is ze in Haarlem 1 gaan spelen en heeft daar mooie successen meegemaakt. Door een achillespeesblessure moest Leyandra stoppen met wedstrijdsport.
Het sterkste punt van Leyandra als wedstijdkorfballer was dat ze een drijvende kracht van het team was door o.a. haar fanatisme, strijdbaarheid en scorend vermogen. Maar daarnaast ook de verbindingen die ze legde binnen het team. Als vrijwilliger heeft ze Jeugdcommissie en Activiteitencommissie gedaan. Daarnaast heeft ze een belangrijke bijdrage aan het toenmalige Vrijwilligersbeleidsplan geleverd.
Wat zijn je eerste korfbalherinneringen?
Het gevoel van thuiskomen bij de vereniging. En de korfbalkampen!
Welke woorden associeer je met korfbal?
Familie, hechte groep, mannen en vrouwen die gelijkwaardig in een team spelen en vriendschappen.
Wat zijn je mooiste korfbalherinneringen tot nu toe?
Dat zijn natuurlijke de kampioenschappen en de promotie naar de overgangsklasse. Een paar jaren was ik onderdeel van een sterke generatie met o.a. Manja, Mariya, Marleen, Peter, Tim, Steven, Milan, Hans en Mick. Daar kijk ik met trots en veel plezier op terug. Mijn leven stond in het teken van korfbal. Op zondagen was ik vanaf het ontbijt tot en met het avondeten bezig met de sport en daar genoot ik van.
Heb je nog een korfbaldroom die je met ons wilt delen?
Onze dochters zijn hun sporten nog aan het ontdekken, maar ik hoop wel dat Steven en ik ze straks kunnen zien korfballen bij HKC Haarlem. We geven ze soms dan ook een klein (korfbal) zetje…
Beste Leyandra, bedankt voor het interview en ik hoop dat je korfbaldroom uitkomt.
Geschreven door: Ron Konijn
