Kampioen worden bij (school)korfbal doe je niet in je eentje…

Afgelopen zaterdag, tijdens het schoolkorfbaltoernooi, vertelde een moeder me hoe graag haar dochtertje van acht wel eens kampioen zou willen worden. Haar oudere broertje had al vaker met schoolkorfbal en met zijn korfbalteam medailles gewonnen. En ondanks dat dit meisje zeker goed kan korfballen, haar hele kortstondige korfballoopbaan in eerste teams heeft gezeten, was het haar nog steeds niet gelukt om kampioen te worden. Zelfs niet bij schoolkorfbal. En dat zat haar zoveel dwars dat het haar heeft doen zeggen “dat ze liever kampioen was geworden dan in het eerste team had gespeeld”.

Ik weet uit ervaring hoe het is om een kind te hebben die iets heel graag wil, daarvoor bereid is om veel te doen, maar door omstandigheden (of personen) niet de kans krijgt om haar of zijn wens te verwezenlijken. De kans krijgen en dan moeten erkennen dat het je niet lukt is misschien frustrerend, maar je hebt in ieder geval je kans gehad. Niet de kans krijgen om je te bewijzen is alleen maar nog frustrerender.

Eigenlijk ben ik niet zo bang dat dit meisje nooit kampioen zal worden. Met haar talent zal ze ongetwijfeld ooit in een team terechtkomen dat hoog speelt en ook nog kampioen gaat worden. Het is mijn inziens belangrijker om kinderen, met minder talent dan dit meisje, zichzelf te laten ontwikkelen zodat je ooit in de situatie komt dat er naast haar nog zeven min of meer gelijkwaardige spelers op het veld komen te staan. Met korfbal heb je nu eenmaal acht spelers nodig om kampioen te worden.

Zo wil ik als voorbeeld geven het team van klas drie/vier van de Wilgenhoek op het schoolkorfbaltoernooi. Dit team bestond vandaag uit drie van onze jongetjes uit de E3 (onze kampioenen), een beginnend jongetje uit onze E4 en twee meisjes uit hun klas met helemaal geen korfbalervaring. Eerlijk gezegd waren deze jongetjes het aan hun stand verplicht om kampioen te worden van het schoolkorfbaltoernooi.

De drie jongetjes uit de E3 hadden gemakkelijk met elkaar kunnen rondspelen, waarbij ze de anderen telkens hadden kunnen overslaan, en nog waren ze kampioen geworden. De twee meisjes waren kampioen geworden zonder dat ze maar één bal hadden hoeven aan te raken.

Maar nee! Er was iemand die tegen deze jongetjes had gezegd: prima als je zelf scoort, maar je gaat ook proberen om de anderen in je team die nog niet zo goed kunnen korfballen te laten scoren. En nog mooier is het dan om te zien dat deze jongetjes gewoon de opdracht die ze hebben gekregen netjes uitvoeren. Telkens kwamen ze zelf vrij, hadden de bal gemakkelijk in het mandje kunnen gooien, maar daarentegen lieten ze regelmatig hun eigen kans aan zich voorbij gaan, en speelden ze de meisjes vrij en lieten de meisjes scoren.

In mijn ogen een toonbeeld van hoe de “betere” spelers de “zwakkere” spelers helpen zich te ontwikkelen. En er uiteindelijk zelf beter van worden. Omdat korfbal nu eenmaal met z’n achten gespeeld wordt…

PS: Overigens top dat er weer zoveel kinderen en volwassenen van onze vereniging zich hebben ingezet om dit schoolkorfbaltoernooi tot een mooi kinderfeest te maken. BEDANKT!

 

Geschreven door: Kees van den Berg