Oefentoernooi B-aspiranten: “Een manier van coachen”

Geplaatst op 09/09/201908/12/2019 door Kai

Zaterdagochtend 31 augustus vertrokken de B1, B2, Rinske, Doris en Dylan gezamenlijk richting Putten voor vier oefenwedstrijden. Het beloofde een mooie en warme dag te worden, dus de tassen waren niet alleen gevuld met kleding en douchespul, maar bevatten ook sportdrank en allerlei snacks.

Met de B2 willen we dit jaar een veel dynamischer spel te spelen, waarbij iedereen constant gevaarlijk is. Dit proberen we te bereiken door met een dynamische rebound te spelen en de paalzone zoveel mogelijk open te houden. Verder verdedigen we met veel pressie, opdat we snel de bal onderscheppen en weer aan kunnen vallen.

Voor de meeste kinderen is deze manier van spelen nieuw en moeten ze dus nog even wennen. Dat het dus niet altijd even soepel loopt is niet vreemd. Zolang we in onszelf en elkaar blijven geloven, kunnen we er altijd uitkomen. Normaal coach ik heel erg fel op de afspraken die we gemaakt hebben. Nu zag je de kinderen het geloof verliezen nadat ze niet tot scoren konden komen in de nieuwe spelvorm. Op het moment dat de hoofden gaan hangen, zal ik op een andere manier moeten coachen, omdat enkel fel op de afspraken coachen dan niet meer gaat werken. Dan zal ik ze moeten aansporen met positieve feedback en tips om de hoofden weer omhoog te krijgen. Zo konden ze in de eerste wedstrijd een 1-4 achterstand ombuigen in een 10-7 overwinning. Soms hoef je enkel te laten blijven dat jij wel in hun gelooft, ook als het even wat minder loopt.

Hoe anders werd het tweede team waartegen de B1 moest spelen gecoacht. Het was een heel jong team dat zo overkwam uit de hoofdklasse C. Het was vanaf het begin duidelijk dat met name hun jongens het moeilijk hadden. Zeker tegen Olav, Abel en Dennis, die allemaal twee koppen groter waren en veel sterker.

Hoe hard de tegenstanders ook hun best deden, ze kwamen niet tot scoren en konden niet voorkomen dat de B1 gestaag bleef scoren. De coach van de tegenstander werd steeds bozer en begon steeds harder te schreeuwen. Ondertussen werd het steeds stiller langs de kant en bestond het veld alleen nog maar uit eilandjes met tranen in hun ogen. Hij foeterde de kinderen enkel uit zonder ook maar één oplossing aan te dragen. Ze verloren steeds meer zelfvertrouwen, totdat ze volkomen radeloos in het veld stonden. Ze konden het tij niet keren en verloren met 10-0.

Zo blijkt dat er meer ingrediënten dan alleen vaardige spelers nodig zijn voor een winnend team. De spelers moeten één geheel vormen en vertrouwen in elkaar hebben. Misschien nog belangrijker is dat het kinderen het idee hebben dat de coach vertrouwen in hun heeft. Allicht moeten we wat vaker coachen op dat wat goed gaat en successen vieren in plaats van constant verbeteringen aandragen en fouten benadrukken.