Ooit, lang geleden: “Londen, Indiërs & vissenvoer”
Regelmatig lees ik de stukjes op Facebook. Bij het interview met Sjaak staat een foto die gemaakt is in Engeland waar wij het officieuze kampioenschap van Engeland mochten fluiten. Met weemoed denk ik terug aan deze tijd, maar laat ik bij het begin beginnen.
Ooit, lang geleden was ik lid van H.K.C. Haarlem. Ik speelde in het vierde omdat er geen 17e was. Mijn kwaliteiten als korfballer waren niet zo geweldig. Wel was de sfeer erg leuk en heb ik diverse taken binnen de vereniging gehad. Lid van de jeugdcommissie, de redactie van het clubblad, onderhoud aan de kantine, organiseren van het Pinksterkamp en tal van andere dingetjes. Ook scheidsrechter. Elly Wagevoort deelde de arbiters in en soms floot je drie of vier wedstrijden in een weekend. Dat was nog in de periode dat er een middenvak was dus na een weekend fluiten was je meestal wel moe…..
Maar Engeland. Een scheidsrechter die op de foto staat (zonder namen te noemen JD), wordt al zeeziek als hij, volgens eigen zeggen, met het pontje het Noordzeekanaal over gaat. Om die reden werd er dus gevlogen. De boot was geen optie en de trein reed destijds nog niet. We sliepen bij mensen thuis. Met vier man op een kamer en nog een paar in het schuurtje in de achtertuin. De vrijdag waren we aangekomen, de koffers neergezet, en wij Londen in. Gegeten bij de Indiër. Heerlijk kruidig.
De volgende morgen sta ik op en volg de roep van de natuur. In het kleinste kamertje realiseerde ik mij, gezien de prikkels in mijn neus, dat de Indiër wel erg lekker geweest moest zijn geweest. Het raampje dus zo ver mogelijk open en hopen dat er de komende 30 minuten niemand naar het toilet hoeft. Het moment dat ik onze slaapkamer weer binnenstapte realiseerde ik mij dat er meer mensen bij de Indiër gegeten hadden. Alle ramen open, en de een na de ander vloog richting toilet. Behalve J. Hij hoefde niet…..
Het ontbijt naar binnen gewerkt en wij Londen in. Ergens, in de buurt van Piccadilly stonden we in een immense lift naar boven. In mijn beleving stonden er wel 30 of 40 mensen in. Opeens zie je iedereen achteruit deinzen. Mensen trekken wit weg. Slecht één man blijft stoïcijns in het midden staan. De liftdeuren gaan open. Mensen vluchten naar buiten. J staat midden in de lift en grijnst. Het was maar een héél klein poepie!!! Mensen die de lift in willen aarzelen. Zou die Indiër weten dat hij 30 jaar later nog steeds voor zoveel plezier zorgt?
Tijdens onze Londen rondgang werd opeens besloten dat een rondvaart over de Theems natuurlijk erg leuk is. Iedereen koopt een kaartje behalve die ene scheidsrechter die in de Florestraat woont. Na enig aandringen wilde hij geen spelbreker zijn en kocht zijn ticket, onder voorwaarde dat hij aan de kant van de boot mocht zitten om in geval van nood de vissen te mogen voeren. Enigszins wit weggetrokken wist hij de hele vaart zijn maaginhoud binnen te houden. Dat ondanks de aanmoedigingen van zijn collega scheidsrechters. Bij het aanmeren staat er een vent op en roept in een perfect Haags accent: “Hé joh, moet je een broodje haring met ui”?
De vissen hebben gegeten…..
Terug aan vaste wal werden we getrakteerd op roze zaterdag. Prachtige mannen en vrouwen in de meest mooie kostuums. Margret Thatcher was ruim vertegenwoordigd bij zowel de mannen als de vrouwen en zij werd belachelijk gemaakt door haar conservatieve houding t.a.v. de anders geaarde medemens. Achteraan de optocht reed een auto van waaruit condooms werden gestrooid in het kader van de safe seks. Iedereen raapte er een paar op zonder dat we ons realiseerden dat we straks thuis iets uit te leggen hadden.
Ik heb nog met een stalen gezicht aan een vrouwelijke politieagente gevraagd of dit pakjes kauwgom waren. Voor ze kon uitleggen dat deze pakketjes een andere inhoud hadden kon ik mijn lachen niet houden en begreep ze de doelstelling van mijn vraag. Heerlijk.
Ik kan nog 100 verhalen vertellen die misschien door de tijd aangepast zijn aan de werkelijkheid van mijn beleving en fantasie maar altijd leuk waren.
Geschreven door: Ad Stomphorst (voorheen bekend als An de Lijn)