Ooit, lang geleden: “Scheidsrechtersperikelen”

Door mijn onovertroffen korfbalkwaliteiten speelde ik in het vierde. Mijn toenmalige vrouw speelde in het eerste met o.a. Dick van Ladensteijn uit Castricum. Als ik mij goed herinner gaf hij wiskunde op de HTS in Amsterdam en luisterde zijn vrouw naar de naam Ans. Dick was het prototype van een sportieve speler. Nooit een overtreding, nooit een naar woord, altijd het positieve inzien en genieten van het persoonlijk duel met zijn tegenstander. Gewoon en voorbeeld speler.

Op enig moment begaat Dick een lichte overtreding en de scheidsrechter fluit. Dick draait zich om en schuift zijn bril goed op zijn neus. Op dat moment ploft de scheidsrechter en geeft Dick een gele kaart. Niemand begreep het. Dick niet, het team niet en het publiek niet. De enige die het begreep was de arbiter. Na nog een aantal overtredingen door andere spelers heeft hij zijn fout toegegeven. Steeds als het spel werd stilgelegd schoof Dick zijn bril goed op zijn neus. De scheidsrechter dacht dat Dick op zijn voorhoofd tikte.

Daar zakt je broek van af
Op een dag moest ik fluiten in Amsterdam. Het ging om de laatste 20 minuten van een gestaakte wedstrijd. Ik kwam bij het veld aan en daar stond tot mijn verbazing een beoordelaar te wachten om mijn inzichten en kwaliteiten te beoordelen. Ik gaf aan dat het nogal vreemd was voor 20 minuutjes en dat deze wedstrijd eigenlijk nergens meer om ging maar zijn antwoord was simpel: “Ik ben er nu toch dus….” Ach, prima. Het boeide me nooit zo heel erg dus mocht hij zijn hobby ook uitvoeren.

Na een minuutje of tien begaat een speler van de thuis-spelende ploeg een lichte overtreding en ik fluit. De speler kijkt me verbaast aan, draait zijn rug naar me toe en trekt zijn broek naar beneden. Ik had alweer in gefloten, maar blaas direct mijn longen uit mijn lijf. Ik ren op de speler af, kijk hem aan en zeg: “Ziet er lekker uit! Wil je nu of na de wedstrijd?!”. De speler loopt weg met een vuurrood hoofd en mompelt nog iets van sorry….

Fout. Helemaal fout. Ik had hem het veld uit moeten sturen. Papieren invullen en voor iedereen de pot verpesten. Maar ik vond dat ik een charmantere oplossing gevonden had. Mijn beoordelaar dacht er anders over.

Slechte beoordeling…

Geschreven door: An de Lijn