Podiumplaats recreanten bij prestigieus toernooi Oranje-Nassau
Compleet overschaduwd door de deelname van de C1 aan het NK, heeft het recreantenteam van Haarlem dit in hetzelfde weekend gevochten voor onze eer op het toernooi in Amstelveen. Als algemeen reserve kon ik natuurlijk niet weigeren een keertje mee te doen.
Ik ging er met vooroordelen naartoe. Ik dacht dat recreantenkorfbal gemoedelijk was, en veel weg zou kunnen hebben van studentenkorfbal, waar ik veel ervaring mee heb. In de eerste wedstrijd tegen MIA ging er dan ook een wereld voor mij open. De wedstrijd was serieus, fanatiek en spannend. Met geknepen billen hielden we onze steeds kleiner wordende voorsprong en wonnen met 5-4 eindstand.
Echter één vooroordeel dat wél bevestigd werd, was dat de fysieke toestand van de spelers divers was. Alle leeftijden waren vertegenwoordigd. Wel waren er net iets meer mannen bij wie het buikvet onder het shirt uit hing dan je normaal gewend zou zijn in het wedstrijdkorfbal. Al moet je het niveau van ook deze spelers zeker niet onderschatten.
Leuk om te zien dat onze scheidsrechter André ook was ingevlogen om te fluiten. Hij kreeg zelfs de eer om de finale te leiden en deed dat uitstekend. Al besef ik me dat ik nu alle spanning uit het verslag heb gehaald omdat de finale natuurlijk nooit wordt gefloten door een scheidsrechter van de eigen club…
Het missen van de finale kwam door het pijnlijke verlies tegen Apollo met 4-3. Wij denken dat dit komt omdat het eten voor de wedstrijd te lekker was. Apollo had hun broodjes kroket veel eerder gekregen dan wij, waardoor wij met een volle maag moesten spelen. Hierdoor liepen we al achter de feiten aan. André had mij geadviseerd me wel een beetje in te houden. Hij kent mij en weet dat mijn houding niet altijd even ‘recreatief’ kan zijn in een wedstrijd. Maar in de laatste minuut was ik zijn advies volledig vergeten. Ik schoot tegen de voorkant, ving mijn eigen bal af, nam in de lucht nog een kans, tikte de weg stuiterende bal weg, hield hem nog net binnen, gaf hem aan Ester, nam een doorloop bal en gooide hem er ver overheen, helaas verloren. Kortom, één minuutje kon ik me niet inhouden en was ik lekker mezelf.
De derde wedstrijd tegen de gastheer heeft mijn kijk op het recreantenkorfbal compleet veranderd. Fysieke en verbale geweld werd ingezet om ons van de wijs te brengen. Ik durf het zelfs grimmig te noemen, met name toen Ron Bert voor van alles uit begon te maken. Natuurlijk niet onze Ron, die overigens noemenswaardig goed groeide in zijn spel gedurende het toernooi, maar de tegenstander Ron. Na de wedstrijd liep Bert naar hem toe zei: “Je bent toch ook een achterbakse t*****lijer.” En wat er toen gebeurde zal ik nooit vergeten: Het waren weer dikke vrienden! Naderhand hebben we nog een biertje met Ron gedronken. En dát heeft mij geleerd wat recreantenkorfbal is. Gemoedelijk, behalve tijdens de wedstrijd.
Uiteindelijk is MIA de winnaar van het toernooi, van wie wij juist gewonnen hadden GRRRRRR. Ons lagere doelsaldo heeft ons genekt. Toch mogen wij trots zijn op onze derde plaats!
Geschreven door: Wouter
