Verslag A1: “Knappe winst tegen Madjoe”

Je ziet bij steeds meer teams dat coaches het wedstrijdverloop vastleggen en dat de ouders de standen live doorgeven via de ouder-app. Als betrokken ouder vind ik het gewoon leuk om als ik niet naar een wedstrijd kan kijken dat ik wel een beetje op de hoogte wordt gehouden. Hoewel ik daar (nog) niet echt de leeftijd voor heb, geeft me dat een beetje het gevoel alsof ik voor de radio naar een spannend gesproken verhaal zit te luisteren en de beelden zelf kan verzinnen bij wat er verteld wordt.

Vaak is dat spannender dan wanneer je naar de wedstrijd zelf zit te kijken. En als coach vind ik het gewoon prettig om de wedstrijd te kunnen analyseren en als geheugensteuntje voor de return. En iets soortgelijks geldt voor als ik een verslag wil schrijven. Ik wordt ook een dagje ouder en dan heb je achteraf niet altijd meer zo goed voor ogen wat wanneer gebeurde… 😉

Afgelopen weekeinde moesten onze kanjers van de A1 tegen Madjoe. Madjoe is altijd een geduchte tegenstander, grote vereniging waardoor altijd goede korfballers in de eerste teams, met in de A al jaren achter elkaar (dezelfde) fanatieke trainer/coaches, met het bijna typische – met name – fysieke spelletje waar veel verenigingen in de buurt van Leiden om bekend staan en waar ik me over blijf verbazen: altijd lange heren (ik heb echt geen idee wat ze in de Bloemkool in de buurt van Rijnsburg stoppen…).

Onze kanjers gingen net zoals vorige week voortvarend van start: binnen vijf minuten stonden ze met 3-0 voor. Madjoe kwam weliswaar gedurende de eerste helft terug naar 3-4, maar onze kanjers toonden karakter door – psychologisch altijd belangrijk – toch met 5-4 de rust in te gaan. Na rust bleef het spannend. Het algemene beeld was dat het Madjoe steeds lukte om weer op gelijke hoogte te komen door met name in elk vak één goed, beweeglijk heertje steeds vrij te spelen en te laten schieten en een lang heertje de afvang te laten doen. Echter lengte garandeert niet altijd dat je ook de afvang hebt… en daardoor kwam Madjoe wel regelmatig tot een kans, maar bleef het ook vaak maar bij die ene kans.

Het spelletje van onze kanjers is heel anders: loeren op een fout van de tegenstander om dan proberen toe te slaan. Soms levert dat briljant korfbal op waarbij iedereen van ons gevaarlijk kan zijn. En het andere moment sterft zo’n aanval als een storm in een glas water door één of andere schlemielige fout. Of duurt het naar de mening van de ongeduldigere toeschouwers iets te lang voordat er tot een scoringskans wordt gekomen. Ik persoonlijk hou er wel van, omdat ik denk dat de spelers veel meer inzicht krijgen in het spelletje en hierdoor betere korfballers worden. Maar er wordt ook meer van de spelers verwacht, waardoor de kans op het zelf maken van een fout groter is. Dat risico moet je in mijn ogen dan maar voor lief nemen…

Tien minuten voor het einde stond het nog 10-10, maar uiteindelijk wisten onze kanjers op inzet en strijdlust toch met 12-10 te winnen. En tegen een tegenstander als Madjoe is dat altijd knap.

 

Geschreven door: Kees van den Berg