Verslag C1: “Schrijversdip…”

De laatste tijd zit ik wat betreft de C1 een beetje in een schrijversdip. Alle superlatieven zijn al besproken. Het wordt een beetje eentonig. Leuk, attractief korfbal, waarbij in het laatste veldseizoen in die zin nog een beetje spanning zit aangezien onze kanjers er eindelijk weer wat meer moeite voor moeten doen. Geen walk-overs meer, maar ook niet zozeer wedstrijden waarbij je met dichtgeknepen billen langs de kant zit van de spanning. Dan rest alleen maar genieten van (het spel van) onze kanjers.

Afgelopen weekeinde was het daarnaast lekker vertoeven in het zonnetje, achterover in het stoeltje, en daarbovenop werden we weer verwend met kunststukjes van onze kanjers.

Ik kan geen genoeg krijgen van de kleinste op het veld, die zich overal onderdoor wurmt en de strijd aan gaat met de langsten op het veld en dan ook nog vaak als winnares boven komt drijven.

Of bepaalde dames waarbij de wijze waarop ze schieten alleen al poetry-in-motion is, of ze nu wel of niet raakschieten. Het mooie bij hun is dat je vaak al kan zien aan hoe ze de bal loslaten of de bal door de korf gaat of niet. Ik kijk geen eens meer naar de korf en hoor wel of het raak is of niet.

Of zoals de langsten in het veld zo achteloos hun tegenstanders aftroeven of dat nu is bij de afvang of bij de middellijn met hun uitschuif armen. En dan is het nog het mooiste om naar het ongeloof in de gezichten van de tegenstanders te kijken.

Of hoe sommigen ondanks dat ze hun eigen tegenstanders in de gaten moeten houden, toch nog de tijd vinden om de tegenstanders van hun medespelers in de gaten te houden en op tijd over te nemen, en daarmee een zeker tegenpunt kunnen voorkomen.

Of hoe in slechts seconden met prachtig vrijlopen en één worp vanaf de middellijn naar een medespeler deze een prachtige doorloopbal kan verzilveren.

Of de stalen zenuwen en ogenschijnlijke rust van de strafworpnemers.

Zelfs het gemopper op de scheids en het oprechte ongeloof van “het onrecht aangedaan” van één bepaalde speler van ons is vermakelijk om naar te kijken.

Of hoe de tegenstanders – met name in de tweede helft – murw worden gespeeld met snelle combinaties en loopacties.

Maar bovenal geniet ik van het enthousiasme en plezier van de spelers.

Ik hoop echt dat dit team een nieuw clubrecord kan neerzetten door het vol te houden om een geheel jaar onverslagen te blijven.

Geschreven door: Kees van den Berg