Verslag C1: “Strijd der titanen”
Afgelopen zaterdag was de strijd der titanen: onze kanjers van de C1 tegen de C1 van Pernix. Tot op heden waren beide teams nog ongeslagen en, gezien de uitslagen tegen de andere verenigingen, de twee gedoodverfde titelkandidaten.
De wedstrijd begon veelbelovend. Binnen de eerste minuut scoorde Pernix uit een afstandsschot. Gelukkig scoorde Abel binnen de minuut de gelijkmaker vanuit een korte kans.
En vervolgens…. bleef het lange tijd korfpuntloos. Er werd op hoog tempo gespeeld, twee teams die aan elkaar gewaagd waren, beide teams die mijn inziens vanwege twee weken geen wedstrijdritme en oliebollen in hun buik de scherpte misten, waarbij onze kanjers ietsiepietsie meer overwicht hadden waardoor ze ietsiepietsie meer kansen kregen dan Pernix, maar het verschil was niet groot en de wedstrijd zou nog alle kanten op kunnen gaan.
Twee minuten voor rust scoorde Lara met een doorloopbal het altijd psychologisch belangrijke korfpunt waarmee je op voorstand de rust in wil gaan.
Op voorhand hadden de coaches Pernix ingeschat op een team met een vergelijkbare leeftijd en lengte, met één echt heel goed heertje en waarbij ze best wel veel verwachtingen hadden met betrekking tot de dames van Pernix.
Dat laatste viel mij echter in de wedstrijd een beetje tegen. Maar wellicht kwam dat ook wel omdat wij ook goede dames hebben die dit gevaar gewoon goed neutraliseerden. Zes kanjers van dames, met elk hun eigen kwaliteiten, of het nu is een prachtig schot, een fantastisch loopvermogen of een onverzettelijke doorzettingsvermogen en strijdlust, maar één ding hebben ze gemeen: verdedigen kunnen ze.
Uiteindelijk moest het gevaar komen uit het eerste aanvalsvak van Pernix van twee goede jongens, en in het andere vak van een beweeglijk jongetje (met het mooiste rugnummer dat je maar kan bedenken op zijn shirt). Maar Olav en Dylan vingen de twee jongetjes in hun vak goed op (deze heertjes konden alleen maar drie keer uit afstandsschoten scoren). En in het andere vak zag je het jongetje van Abel alleen maar ondergesneeuwd zien worden en had Rik weliswaar zijn handen vol aan het beweeglijke heertje, maar wist telkens dusdanig knap hem op te vangen dat in dat vak helemaal niet door Pernix gescoord kon worden.
En dat vind ik zo leuk aan onze C1: net zo makkelijk als de dames de ondersteuning zijn voor de aanval van de heren, zijn de heren dat voor de dames. Moeiteloos namen onze dames het aanvallende initiatief en zorgden daarmee voor het gevaar onzerzijds, waaruit Esmee met een afstandsschot de 1-3 maakte, Rik die nog even tussendoor met een afstandsschot de 2-4 maakte, Dylan die profiteerde van een doorgeschoten afstandsschot van Carlijn, in de afvang de bal ving en netjes in de korf legde (2-5), Marieke een prachtig afstandsschot maakte (2-6) en Rik met een strafworp de verdedigende fout tegen Zoë mocht verzilveren met de 3-7, tevens eindstand.
De overwinning was zwaarbevochten, maar na de 2-6 zag je Pernix een beetje het geloof verliezen. Eindelijk een wedstrijd die leek op een wedstrijd. Met als resultaat dat onze kanjers nog steeds ongeslagen, maar niet meer gedeeld, op de eerste plaats in de poule staan.
